Blogsbyingrid

Laatst kon je al lezen over de bevalling van Anne. Een bevalling zonder bijzonderheden. Niet super snel of erg lang durend en zonder inleiding, weeën storm of keizersnede. Ook de bevalling van Emma al weer een tijdje geleden. En omdat elke bevalling toch anders is, heb ik besloten ook deze ervaring met jullie te delen. In deze blog de bevalling van Emma.

Lage bloeddruk

Mijn zwangerschap van Emma verliep prima. Ik had alleen last van een lage bloeddruk. Dat was soms best lastig. Niet alleen op mijn werk, maar ook thuis waar ik Anne natuurlijk had rondlopen. Anne was toen 1 jaar en had dus nog veel aandacht nodig. Maar al mijn energie ging op naar de zwangerschap en de groei van Emma. Ik kwam ook niet echt bij tijdens deze zwangerschap. Emma groeide gelukkig prima, maar ik begon pas in de laatste weken echt aan te komen. Dus ik was niet heel fit, maar verder geen spannende dingen.

Twee weken voor de uitgerekende datum

Op een zaterdag, zo n twee weken voor de uitgerekende datum, had ik het idee dat ik vruchtwater verloor. Niet zo’n hele plas, zoals je wel eens in films ziet, maar gewoon een paar druppels. Dat gevoel bleef ik de hele dag houden en dus belde ik de verloskundige. Ze twijfelde of het wel vruchtwater was. Ook omdat het zo weinig was. Ze wilde even afwachten. Toch bleef ik het gevoel hebben vruchtwater te verliezen en dus belde ik haar weer. Ze besloot langs te komen, deed een testje en ja hoor, het was vruchtwater. En dat betekent dat je naar het ziekenhuis moet als je niet binnen 24 uur bevalt. Want dan bestaat infectiegevaar voor de baby.

’s Middags kreeg ik lichte weeën, maar niet sterk genoeg. ’s Avonds gingen we toch nog even naar het ziekenhuis omdat de weeën aanhielden. Maar ze vonden dat het kon wachten tot de volgende ochtend. Dan moesten we ons vroeg melden en zou ik ingeleid worden. We gingen weer naar huis. Ik wilde absoluut niet ingeleid worden. Ik kende alleen maar horror verhalen van inleidingen met weeën stormen en soms uiteindelijk toch een keizersnee. Nee, ik wilde Emma zelf op de wereld zetten. Maar dat moest dus deze nacht dan gebeuren.

De nacht van de bevalling

Een uurtje nadat we weer thuis waren uit het ziekenhuis, werden de weeën sterker en gingen we dus weer naar het ziekenhuis. En daar is Emma ’s nachts, na een kwartiertje persen geboren. Het moment dat me het meest bij is gebleven, is het moment dat ze echt geboren werd. Die laatste pers en dan weet je en voel je, ze is er. En dan leggen ze haar bij je. Zo’n mooi moment. Ik had vooraf geen bevallingsplan. Ik wist wel dat ik in het ziekenhuis wilde bevallen. Het zorghotel bestond inmiddels niet meer. Maar net als bij de eerste bevalling wilde ik voor de zekerheid en mijn eigen rust in het ziekenhuid bevallen. Ik ben blij dat ik in mijn eigen kracht heb geloofd en de wil dat ik haar zelf op de wereld wilde zetten. Ook bij mijn eerste bevalling had ik het gevoel dat ik het kon sturen. Nu dus weer. Dat wil ik andere mama’s-to-be ook meegeven. Geloof in jezelf en je eigen kracht. Dan komt het zeker goed.

Nachtje ter observatie in het ziekenhuis

Wanneer je vliezen zijn gebroken, heb je een medische indicatie. Dat betekende dus in het ziekenhuis bevallen, maar ook een nachtje blijven. Dat nachtje is ter observatie van de baby. Er is toch een risico op infecties en dus houden ze je een nachtje in het ziekenhuis. Ik weet nog heel goed dat een vriendin van me zei: “geniet daarvan”. Vooraf begreep ik dat niet zo goed. ik wilde toch zo snel mogelijk naar huis met Emma naar ons gezin? Maar achteraf begreep ik het heel goed. Manlief kon ook even nog ene nachtje bijslapen. En in het ziekenhuis wordt goed voor jou en je baby gezorgd. Omdat ik geen borstvoeding gaf, hebben ze me ’s nachts zelfs even lekker laten slapen terwijl Emma haar flesje kreeg. Die slaap deed me goed en de volgende dag mochten we naar huis.