Hoofdluizen

Hoofdluizen zijn hele kleine, witachtige beestjes (twee tot vier millimeter) die leven op warme en behaarde plekjes op het hoofd. Plekjes in de nek en achter de oren zijn vaak favoriet. Luizen houden zich in leven door het zuigen van bloed. De wondjes en het luizenspeeksel in de wondjes kunnen jeuk geven. Maar niet iedereen met hoofdluis krijgt jeuk. Luizen leggen eitjes (neten) die ze vastplakken aan de haren, vlak bij de huid. De eitjes zien er uit als grijswitte puntjes en komen na één week uit. Luizen kunnen zich vooral snel verspreiden onder kinderen. Want kinderen spelen veel samen en raken elkaar veel aan.

Daarom is het belangrijk regelmatig te controleren. Daarom wordt op scholen vaak de eerste dag na elke vakantie gecontroleerd. En constateer je hoofdluis? Begin de behandeling dan zo snel mogelijk, liefst nog dezelfde dag.

Goed om te weten is dat hoofdluizen zich niet verplaatsen via kleding, beddengoed of knuffels. Dit werd vroeger wel eens gedacht en dan werd geadviseerd om alles goed (en heet) te wassen. Maar dat is dus niet nodig.  Ook kunnen hoofdluizen niet zwemmen. Maar ze overleven een wasbeurt of dagje zwemmen wel. Het is alleen niet zo dat je luizen tijdens het zwemmen kunt overdragen aan anderen. Een verzwakte hoofdluis die onverhoopt de haren loslaat en al drijvend een ander kinderhoofd weet te bereiken, wordt niet in staat geacht daar nieuwe problemen te veroorzaken. Verder is het goed te weten dat luizen niet houden van heel kort haar (korter dan een halve centimeter) en zonder bloed slechts een paar dagen blijven leven.

Hoe ontdek je hoofdluis

Het is verstandig om regelmatig te controleren op hoofdluis. En wanneer je een kind veel ziet krabben op het hoofd is het zeker goed om een keertje extra te controleren. Als je controleert op hoofdluis, kijk dan goed tussen de haren. Vooral in de haren achter de oren, de pony en in de nek. Hoofdluizen zijn zo groot als een sesamzaadje en bewegen. En let ook op doorzichtige of grijswitte puntjes die aan de haren kleven. Dat zijn de eitjes van de hoofdluis (neten).

Kijken alleen is vaak niet voldoende. Gebruik een speciale luizenkam en kam vanaf de hoofdhuid tot aan de punten. Doe dit boven een wit papier of een witte wasbak. Luizen die bij het kammen in de bak of op het papier vallen, zie je als kleine grijze of bruine spikkeltjes bewegen.

Als je kind hoofdluis heeft, is het verstandig om het hele gezin te controleren. En daarnaast is het goed om  directe contacten te informeren. Denk hierbij aan school, kinderopvang, ouders van vriendjes en vriendinnetjes, sportclubs, opa’s en oma’s etc. Zij kunnen zich dan ook (laten) controleren op hoofdluis.