Vanaf 16 maart zijn de scholen in Nederland dicht. Daarmee staat het leven van ouders best wel op zijn kop. Niet alleen moet er iemand thuis zijn voor de kinderen. Maar waarschijnlijk moet je zelf en je partner gewoon werken. Misschien niet fysiek op het werk aanwezig zijn, maar dan vanuit huis. En hoe doe je dat dan, (thuis)werken en elke dag de kinderen helpen met school? Hoe hou je het nog een beetje leuk?

Zoeken naar een modus

Uiteraard hebben ook wij hierin onze modus moeten vinden. Vooral in het begin is het zoeken naar wat voor iedereen prettig is. Maar ook bijvoorbeeld hoeveel aandacht de kinderen nodig hebben. Wij hebben het geluk dat we een eigen bedrijf hebben en allebei grotendeels vanuit huis kunnen werken. We kunnen elkaar aflossen om naar het bedrijf toe te gaan. Daardoor hebben we geen (oppas) probleem met wie wanneer thuis is. En ik realiseer me zeker dat de meeste mensen dat niet hebben.

Onze tips

Niet allemaal in dezelfde ruimte

Waar wij in het begin vooral tegen aan liepen, was het verdelen van de aandacht terwijl we allemaal in dezelfde ruimte zaten. We hadden twee werk laptops thuis en Anne heeft een eigen laptop. Maar beide kinderen hadden voor school een laptop nodig. Of een tablet. Maar onze tablets zijn te oud en daar konden bepaalde programma’s niet op. Dat was dus wachten op een ander. Daarbij zaten we met zijn drieën of vieren in dezelfde ruimte. En dat is best druk. Zeker omdat de kinderen ook instructiefilmpjes moeten kijken en werk op de computer moeten maken waar het geluid bij aan moet. Dat hebben we sinds deze week anders aangepakt. Beide meiden hebben nu een eigen laptop met hun eigen inloggegevens, programma’s en een koptelefoon. We hebben ons kantoor vrijgemaakt voor Anne. Die heeft daar nu haar werkplek. Emma zit aan een campingtafel in de kamer en wij zitten aan de eettafel.

Lees ook: Een koptelefoon voor kinderen

Afspraken over het dag schema

Op internet zag ik vele dagschema’s voorbij komen. Soms per kwartier of half uur een activiteit of taak gepland. Dat doen wij niet. We werken juist niet met strakke schema’s, maar hebben wel een belangrijke afspraak: Je mag pas (buiten) spelen als je schoolwerk voor die dag af is. Onze meiden krijgen van school een weekschema mee waar per dag staat wat ze moeten doen. Daarnaast hebben we een weektaak of taakbrief met taken die ze gedurende de week kunnen uitvoeren en aan het einde van de week af moeten zijn. Elke dag maken ze eerst hun dagtaken en daarna een deel van de weektaken. Wij kijken het werk na en pas als alles af is, mogen ze spelen.

We houden wel een redelijk ritme aan. We zetten geen wekker, maar over het algemeen zijn we tussen 8 en 9 aangekleed beneden en hebben we ontbeten. Dan begint het schoolwerk. Tussen 10 en 11 uur maak ik een bordje met fruit en wat drinken. We werken door tot de lunch. Als ze dan klaar zijn met schoolwerk, mogen ze na de lunch spelen. Anders maken we na de lunch eerst het schoolwerk af. Voor ons en onze meiden werkt deze structuur.

Schakel hulp in 

Dit klinkt spannender dan het is. Als eerste probeer met elkaar af te wisselen als het kan. Zodat niet steeds een persoon alleen maar met de kinderen bezig is en de ander niet. Het is zo fijn als je even iets anders kan doen. Dat kan werk zijn, maar ook boodschappen of schoonmaken. Maar neem vooral ook contact op met de juf of meester. Zo is Anne niet echt dol op lezen. Dat geeft af en toe een strijd. Want “het is niet leuk en ik heb geen zin”. Toen heb ik Annes juf gevraagd of ze geen extra lezen op Annes dagtaak kon zetten. Dat hebben we niet gedaan. Wel heeft de juf even met Anne gevideobeld. Daarin hebben ze afspraken gemaakt over het lezen. Dat was toch wel even fijn.

Maak duidelijk dat je geen juf/meester bent en je best doet

Ik heb de kinderen duidelijk gemaakt dat ik ook maar gewoon mijn best doe en niet alles weet of hetzelfde doe als de juf of meester. Ik ben geen juf en snap ook niet alles direct. Gelukkig hebben we goed contact met de juffen en meester. We kunnen vragen stellen en krijgen super snel antwoord. Dat laat ik de meiden ook zien. Mama weet ook niet alles en gaat even meester om hulp vragen.

Ook hebben we ze uitgelegd dat wij ook moeten werken en dat we maar een kind tegelijk kunnen helpen. Dat betekent dus dat je soms even moet wachten. Dan kun je verder gaan met iets anders voor school. Lukt dat niet, dan mag je even wat voor jezelf doen. En daar zijn we soepel in. Dus als Emma even 20 minuten moet wachten omdat ik met Anne bezig ben, dan kijkt ze op haar laptop een filmpje. Prima. Zo kan ik me volledig op Anne richten en daarna is Emma weer aan de beurt. Andersom ook. Als  Emma video dictee heeft, moet Anne even een half uurtje zelfstandig werken. Die afspraken geven rust en duidelijkheid.

Jongens versus meisjes

Dan het verschil tussen jongens en meisjes. Wij hebben twee meiden die redelijk serieus aan de slag gaan en hun werk netjes afmaken. En af en toe is er best wat frustratie en gemopper hoor. “Het lukt niet. Ik heb geen zin. Ik vind dit niet leuk. Ik snap het niet. Ik vind dit stom. Ik kan dit niet.” Van bevriende jongensmoeders hoor ik dat jongens nog erger zijn. Jongens geven (nog) meer tegengas:

“Naar het beeldscherm staren… en niets doen. Dan zeg je er wat van, krijg je als antwoord: ik ben aan het hoofdrekenen. Maar na 10 minuten is hij nog met die som bezig.”

“Hij heeft overal een antwoord op. En maar klagen: het is zoo zwaar en het is zooo veel! Ik heb echt geen zin meer. En dan is hij net 15 minuten bezig met zijn huiswerk.”

“Ze gooien alles van zich af. Alle lampen laten ze aan, de wc in een bende. Handen wassen geeft een waterballet. Overal zwarte vingers op de deuren en muren. En als je vraagt wie het gedaan heeft, nee wij niet hoor.”

Heb ik tips voor deze jongensmoeders? Dat vind ik best lastig. Voor ons werken bovengenoemde tips. Ik ben echt van mening dat structuur en duidelijkheid belangrijk zijn. Hou je vast aan de regels. En probeer de kinderen uit elkaar te houden. Dat ze een eigen plekje hebben. Dat kan de eettafel, de bank, of hun eigen kamer zijn. Dat betekent voor jou als ouder veel op en neer lopen, maar de kinderen worden niet door elkaar afgeleid. Heb je nog een jonger kind, zonder huiswerk. Zet die dan even lekker achter de tv of met een tablet op de bank. Vindt hij vast niet erg.

Laat het los

Nog een laatste tip: laat het los. Bij ons gaan een aantal dingen anders dan in normale tijden. Zo zetten we geen wekker. En de meiden lopen overdag niet in hun beste kleding. Want na het schoolwerk gaan ze lekker buiten spelen. Wat een geluk dat het mooi weer is. Ze spelen in de tuin, de speeltuin en in de straat. Aan het eind van de dag zijn ze best wel smerig. Zand, modder, je kent het wel. Ik laat het gaan. Laat ze zich maar lekker vermaken. En dan wassen en stofzuigen we maar een keer extra. We ruimen ’s avonds samen buiten op en ze gaan elke dag lekker in bad of onder de douche. De kinderen liggen later in bed dan in een gewone schoolweek. Het is allemaal wat losser.

En niet alles hoeft. Er wordt zoveel aangeboden. Ook op internet. We krijgen ideeën van school, van de opvang, de sportclub, theaterles en meer. Maar nee, de optionele gymlessen doen wij niet. Ze spelen buiten. Dat is gym genoeg. En als ze een keer een knustelwerkje niet gemaakt hebben, jammer dan. Ik vind het belangrijk dat hun andere schoolwerk als rekenen en taal af is. En de rest spelen ze lekker. Hun eigen ideeën en fantasie. Dat is zeker zo belangrijk.

Ik vind het belangrijk dat we in deze periode wel lief voor elkaar blijven. Laat de teugels wat meer vieren maar hou je wel vast aan bepaalde regels. Wij proberen ’s avonds nog even het jeugdjournaal te kijken samen. Een rustmomentje als gezin. Of even buiten een blokje om. Probeer er in te berusten. Deze periode gaat nog wel even duren. Tot 28 april zijn de scholen dicht. Daarna volgen hier twee weken meivakantie. En daarna? Geen idee. Dat horen we vanzelf wel. Voor nu hebben we een werkbare modus gevonden. Nu maar hopen dat het weer blijft meewerken en ze lekker elke dag buiten kunnen blijven spelen.

Volg BlogsbyIngrid ook op social media: