Begin september kon je lezen hoe we met Anne bezig waren om te stoppen met duimen. We zijn nu drie weken verder en het is tijd voor een update.
Voor Anne was het duimen echt een rust moment. Wanneer ze dan even na een lange schooldag of BSO dag op de bank ging zitten, dan kon ze even helemaal zen worden met haar duim in haar mond. Als klein meisje pakte ze dan zelfs de mouw van haar trui of jurkje erbij vast en kon heerlijk friemelen. Wanneer ze niet duimde (omdat wij bijvoorbeeld weer eens zeiden: ” doe die duim uit je mond”) dan kon ze haar rust niet vinden. En juist daarom snapten we ook heel goed hoe fijn het duimen voor haar was en dat het zo moeilijk was voor haar. En vonden we het dus zelf ook best lastig om haar te laten stoppen.
Maar toch. Het is ook gewoon een gewenning. Bijna een tic. En gezien alle negatieve gevolgen die duimen heeft, werd het nu echt tijd om haar eraf te helpen. En ik kan zeggen: het is gelukt!
En het ging eigenlijk best makkelijk. Zoals je in de vorige blog kon lezen, gebruikten we zelf hechtende pleisters. Dat is fijn, want laat geen plakresten achter. En dan voor beide duimen. Want ze ging in een keer de andere duim gebruiken en dat was natuurlijk niet de bedoeling. Wel sliep ze pas later in en veel lichter, want ze was overdag wat vermoeider en prikkelbaarder merkten we. Dat hebben we maar een tijdje vol moeten houden. En het begin van het nieuwe schooljaar maakte het haar ook niet makkelijker. Weer in het ritme komen. Even de spanning van een nieuwe juf. Maar het ging goed! Zo goed dat ze geen pleisters meer om haar duimen heeft. En ik ga elke avond nog even bij haar kijken en dan ligt ze heerlijk te slapen zonder duim in haar mond. En ook overdag, ook als ze moe is, dan pakt ze haar duim niet. We zijn zo blij! En zij zelf ook.
En die vieze middeltjes om op de duimnagels te smeren? Die liggen in de prullenbak. Die hebben we niet meer nodig!
Super fijn dat ze zo snel af is van het duimen. Op scouting heb ik nog een paar kindjes die duimen.
Tja een tut kan je wegnemen, maar een duim niet natuurlijk – leuk dat het opgelost is 🙂
Wat fijn dat het zo rap gelukt is. Hier hebben ze beide nooit geduimd en daar was ik dan ook echt blij mee omdat ik weet hoe lastig het afleren is.
Wat goed dat het gelukt is! Ik heb zelf eigenlijk nooit geduimd, dus ik had geen idee dat dat zo moeilijk was.
Superfijn dat het gelukt is! Misschien moet ik het dan ook een kans geven bij onze jongste.
Blij dat het zo vlotjes gelukt is. Mijn jongens zogen niet op een duim, maar op hun lip en dat is ook een moeilijke om af te leren. Zelfs nu moet ik af en toe nog zeggen dat ze er met moeten stoppen, zeker als ze moe zijn gebeurt het wel eens.
Goede tip van die pleisters! Ik denk dat mijn zoontje die eraf gaat peuteren. Dat word voor mij nog een lastige klus!
ik heb er vroeger enorm veel moeite mee gehad om te stoppen. Met behulp van een lerares op de basisschool is het uiteindelijk gelukt. Blij dat het bij jou sneller is gegaan
Wat super handig! Dat vieze spul lijkt me heel vervelend. Ik heb vroeger zelf ook geduimd maar ben er gewoon overheen gegroeid.
Wat fijn dat het gelukt is! Hier geen duim en geen speen, maar een knuffeldoekje. Die geeft hem ook echt rust als hij dat nodig heeft.
Duimen heb ik vroeger ook wat gedaan. En ook altijd met iets zachts waarmee ik dan onder mijn neus friemelde. Ik weet eigenlijk niet meer hoe ik er vanaf gekomen ben, lang geleden. Maar fijn dat je dochter er vanaf is!
Ik ben ook een duimer geweest en een echt volhaarder. Ik ben er ook pas heel last mee gestopt. Fijn dat het bij jullie al sneller gelukt is
Wat fijn dat het zo goed gaat! Ik heb ook twee duimertjes in huis, maar ik denk dat het nog wel even duurt voordat ze er vanaf zijn.
Fijn dat het gelukt is. Lijkt me best lastig!
Wat fijn dat dit zo goed geholpen heeft zeg! Slaapt ze inmiddels wat beter en is ze wat minder prikkelbaar?
Ja ze slaapt weer als een roosje en is niet meer zo vermoeid. Gelukkig
Wat goed! en dat met zo’n simpele manier..die ga ik onthouden!