Het RS-virus is een virus dat normaal gesproken eigenlijk alleen in het griep seizoen voorkomt. Maar nu komt het RS-virus ineens in de zomer veel voor. Dat komt door de corona pandemie en de coronaregels van afgelopen winter. We hadden te maken met een lockdown en scholen en kinderdagopvang waren dicht. We hadden minder contact met elkaar en hielden afstand. Zo kon het coronavirus zich niet goed verspreiden, maar alle andere virussen, waaronder het griep- en het RS-virus konden dat ook niet. En sinds de versoepelingen slaat het RS-virus alsnog toe. Een soort inhaalslag lijkt het wel.
Het RS-virus is geen pretje, zeker niet voor jonge kinderen. Onze Anne heeft het met 1,5 jaar ook gehad en moest naar het ziekenhuis.
Anne was goed ziek
Toen Anne 1,5 was, werd ze in februari (voor ons bedrijf het hoogseizoen) flink ziek. Ik was net een paar maanden zwanger van Emma en zat met een ziek kind thuis. Anne had koorts, ze at en dronk niet en gaf veel over. Dus gingen we met haar naar de huisarts. We kwamen dagelijks op controle omdat de huisarts bang was voor uitdroging. Ik heb geen moment aan een griepvirus of iets dergelijks gedacht. De symptomen bij Anne waren vooral koorts, overgeven en niet eten en drinken. We moesten blijven proberen dat ze vocht binnen kreeg en binnen hield. Kleine beetjes drinken, water, thee of bouillon. Melk of ranja was te zwaar. Grote hoeveelheden was ook niet goed. Dat was te veel in een keer. Dus geen beker drinken, maar een theelepeltje vocht. En dan na een paar minuten weer een theelepeltje. Ze mocht ook yoghurt of appelmoes, maar was waarschijnlijk ook te zwaar. Helaas hield Anne echt niks binnen en op een gegeven moment wilde ze ook niks meer. Ze had de energie er niet meer voor.
Opgenomen worden in het ziekenhuis met het RS-virus
Elke dag moesten we langskomen. Tot de dag dat ik het niet meer zag zitten met haar thuis. Anne lag op mijn borst en ik belde met mijn moeder. Mijn moeder vond dat Anne ook benauwd klonk en zwaar ademde. Zelf had ik dat eigenlijk niet eens echt door. Ik was zo gefocust op het proberen vocht binnen te krijgen en te houden bij Anne. Maar Anne at niet maar veel erger, ze dronk ook nauwelijks. En wat ze dronk kwam er meteen weer uit. Ik besloot de huisarts te bellen maar die was niet bereikbaar (later bleek dat hij na een valpartij zijn pols had gebroken en zelf in het ziekenhuis zat). Dus besloten we naar de eerste hulp te gaan.
Daar werd Anne onderzocht en werd ze vervolgens opgenomen in het ziekenhuis. De diagnose: RS-virus en uitdroging. Dit had ik niet verwacht. Ze kreeg een sonde en kreeg zo haar vocht en voeding binnen. Zo zielig zo’n klein meisje in het ziekenhuis. Ik mocht 24 uur per dag bij haar blijven en sliep ook in het ziekenhuis. Gelukkig knapte ze naar een paar dagen op en mocht ze weer mee naar huis.
Symptomen van het RS-virus
Als je op internet zoekt naar de symptomen van het RS-virus, vind je voornamelijk griepachtige klachten. Het is dan ook een luchtweginfectie. De tijd tussen besmetting en de eerste ziekteverschijnselen van RS-virus varieert van twee tot acht dagen. Een infectie op baby- en peuterleeftijd kan ernstig verlopen en kan gepaard gaan met koorts, benauwdheid door ontsteking van de kleine luchtwegen (bronchiolitis) of longontsteking. Ook kan een RS-virusinfectie oorontsteking bij kinderen veroorzaken. Er wordt niet gesproken over braken en verminderde eetlust. Terwijl dat bij Anne de eerste en belangrijkste symptomen waren.
Behandeling van een RS-virusinfectie is in de meeste gevallen niet nodig. Veelal verdwijnen de klachten vanzelf na een paar dagen tot een week. Wel wordt vaak aangeraden met de huisarts te overleggen wanneer iemand erg benauwd, hoge koorts heeft (hoger dan 39 graden) of langer dan 3 dagen koorts heeft. Specifiek voor kinderen wordt aangeraden met de huisarts te overleggen wanneer een kind jonger dan 3 maanden koorts heeft en/of een kind tot 1 jaar niet goed drinkt of eet.
Ik ben heel blij dat we goed onder controle stonden bij de huisarts. Ook ben ik blij dat we, toen de huisarts niet bereikbaar was, naar de eerste hulp zijn gegaan. Zowel de huisarts als het ziekenhuis gaven ook aan dat we goed gehandeld hadden. De dagen in het ziekenhuis waren niet leuk, maar gelukkig knapte Anne vrij snel op. Ze mocht niet van haar kamer af, omdat ze een virusinfectie had en mogelijk andere kinderen kon besmetten. En dat wil je natuurlijk niet, zeker niet in het ziekenhuis op de kinderafdeling. Gelukkig waren de verpleegsters erg lief en hadden we speelgoed van thuis voor haar mee.
Voor alle ouders: volg je gevoel. Liever een keer te vaak naar de huisarts, dan een keer niet tijdig gehandeld.
