De 20-weken echo

We hadden de 20-weken echo. Ik was verbaasd wat ze allemaal kunnen zien en hoe mooi ze dat kunnen uitleggen met behulp van kleuren en aanwijzingen. Gelukkig was alles goed met ons kindje. Maar helaas kon ze niet alles goed in beeld krijgen. Zo kon ze bijvoorbeeld de nieren niet goed beoordelen. Ons kindje lag in een onhandige houding. En daardoor kon ze ook het geslacht niet goed bepalen. Ze dacht dat het een meisje zou zijn, maar kon dat niet met zekerheid zeggen. Ze was er 75% zeker van dat het een meisje was. Omdat ze ook medisch gezien niet alles had kunnen beoordelen werd er een vervolgafspraak gepland.

Met 75% zekerheid gingen wij toch stiekem er van uit dat we een meisje zouden krijgen. We kochten al een paar kleertjes en accessoires voor de babykamer en dachten stiekem al na over een meisjesnaam.

Opnieuw een (20-weken) echo

Een paar weken later zaten we dus opnieuw bij de 20-weken echo. De toekomstige oma’s waren mee en mochten meekijken. Gelukkig lag het kindje nu in een betere positie en kon alles beoordeeld worden. Gelukkig was alles goed. Maar helaas nog steeds was er geen zekerheid over het geslacht. En toen kwam de verrassing. Ze dacht dat het een jongen was. Nog steeds was ze niet 100% zeker. Wow, dit hadden we niet verwacht en we waren echt sprakeloos. Niet dat het ons uitmaakte of het een jongen of meisje werd, maar we waren stiekem al een beetje gewend aan het idee dat we een dochter zouden krijgen. Omdat er medisch gezien alles gezien en goedgekeurd was, was een nieuwe afspraak niet aan de orde. Wilden we toch nog een keer een geslachtsbepaling dat moesten we een pretecho laten maken.

Ik durfde niks meer te kopen. Want we hadden echt geen idee. En moesten we nu ook een jongensnaam bedenken? Ik heb ook nooit een gevoel gehad van het wordt een jongen of een meisje zoals sommige zwangeren dat hebben.

Dan toch maar een pretecho voor de geslachtsbepaling

Dus een paar weken later hadden we een pretecho. Deze echoscopiste wist het 99% zeker. Het zou een meisje worden. Ik wist niet zo goed of ik het kon en wilde geloven. Meisje, jongen, toch weer meisje. En wat hadden ze dan gezien toen ze dachten dat het een jongen zou zijn? Dan heb je toch een piemeltje of balletjes gezien? Ze liet ons zien hoe zij het beeld op de echo beoordeelde en dat ze toch echt schaamlipjes zag.

It’s a girl

We gingen dus toch maar uit van een meisje. En gelukkig. Een paar weken later werd onze dochter Anne geboren. Van te voren had ik nooit kunnen bedenken dat het bepalen van het geslacht zo had kunnen verlopen.

Lees ook: de bevalling van Anne