Ook al is het al weer een tijdje geleden, soms word je nog eens gevraagd naar hoe jouw bevalling was. Laatst ook weer. En dan is het toch leuk om je eigen verhaal te delen. De een heeft een super snelle bevalling, de ander een bevalling die lang duurt en misschien wel eindigt in een inleiding, weeën storm of keizersnede. Ik besloot mijn bevallingen ook te delen. In deze blog de bevalling van Anne.

Zwangerschap zonder kwaaltjes

De bevalling van Anne weet ik nog goed. Ik had een prima zwangerschap zonder kwaaltjes. Ik was met verlof, voelde me prima en de uitgerekende datum naderde. Maar mijn man had nog een belangrijke opdracht voor zijn werk. En daarvoor moest hij een paar dagen naar Friesland. Niet echt in de buurt. En dat zat mij niet helemaal lekker. Want wat nou, als de bevalling zou beginnen en hij een paar uur verderop zou zitten? Gelukkig kwam hij wel elke avond thuis slapen. Ik heb zelfs ’s avonds laat nog geholpen met de voorbereidingen voor de volgende dag.

De dag voor de uitgerekende datum

Maar wat was ik blij en opgelucht toen de opdracht er op zat. En alsof het zo moest zijn begonnen die nacht de weeën. ’s Ochtends belden we de verloskundige. Ik wilde graag in het zorghotel bevallen. Dan waren we dichtbij de medici in het ziekenhuis, mocht er wat misgaan. Dat vond ik een fijn gevoel. Rond 11 uur die ochtend reden we naar het ziekenhuis, waar het zorghotel in een aparte vleugel was gevestigd. Ik had inmiddels 7 cm ontsluiting. Best een heftig ritje met drempels en rotondes, dat al met al een kwartiertje duurde, schat ik.

In het zorghotel

Eenmaal in het zorghotel mocht ik eigenlijk direct beginnen met persen. Dat was nog een hele klus en na 5 kwartier werd ze dan eindelijk geboren. Wat me onder andere is bijgebleven is het feit dat ik ingeknipt moest worden. Dat klinkt heftiger dan het is. Maar laat je man niet kijken! Gelukkig voel je er niks van en ook het hechten na de bevalling en het herstel viel reuze mee. Ik had geen bevallingsplan, alleen de wens om in het zorghotel te bevallen.

Achteraf vond ik het heel mooi en bijzonder dat de bevalling pas begon nadat mijn man thuis was en de opdracht af was.  Zo moest het zijn en ik ben van mening dat je dit onbewust misschien toch zelf kunt sturen. De eerste bevalling liet ik vooral op me af komen. Ik wilde er niet te veel bij stilstaan. De natuur zou vanzelf zijn werk wel doen. Dat wil ik andere mama’s-to-be ook meegeven. Maak je niet te druk, you can do it!

Mijn bevalling en meer bevallingsverhalen zijn te lezen op Clairesmission.com

Volg BlogsbyIngrid ook op social media: